موزه هنر فورت ورث، بی مرزی با طبیعت - مجله تور مالزی

زمانی که افراد وارد آن می شوند، صرفا یک زندگی را به همراه دارد. بنابراین معماری نقش مهمی در این فضا دارد و این فضا با معماری خاصش موجب تقویت تبادل بین افراد و ایده های حاکی از نقاشی ها و مجسمه ها و مهم تر از آن بین خود مردم می گردد. موزه هنری مدرن فورت ورث نمونه ای از معمار ژاپنی تادائو آندو با هندسه ساده آن در محیطی طبیعی با حداقل مواد انتخابی است. پنج پشت بام مسطح و طولانی در ساختمان های منفرد با بیش از 5/1 هکتار که مقابل آن دریاچه ای کوچک قرار گرفته است از دیگر پروژه های به یادماندنی آندو است.

احجام بی پیرایه، متشکل از سطوح هندسی ساده در بستری از مدولاسیون واضح، با مصالح ابتدایی همانند بتن نمایان، شیشه، چوب و نوری که به آرامی بر آنها می تابد برای ایجاد فضایی مینیمالیستی، آرام و با احساس انسانی به خدمت گرفته شده و به یاری آب که انعکاسی مداوم را به نمایش می گذارد، در کمال زیبایی خود به کار رفته است.

موزه متشکل از چند حجم مکعب مستطیلی است که به صورت پلانی ال (L) شکل ترکیب شده اند و بدین ترتیب استخری بازتابنده را در بر گرفته است. با تفکیک ساختمان به چند بخش، مجموعه ای از احجام مکعب مستطیلی به وجود آمده است؛ این همان راه چاره لویی کان برای موزه هنر کیمبل است. نکته جالب توجه این است که موزه فورت ورث در نزدیکی موزه هنری کیمبل لویی کان و موزه آمون کارتر با طراحی فیلیپ جانسون ساخته شده است.

از این منظر آندو سعی داشته به این اثر ارزشمند معماری در مجاورت خود پاسخ مناسبی دهد. از سوی دیگر فرم خطی امکان بسط و توسعه مفهومی و فیزیکی بنا را باز گذاشته است.

دیوارهای سایت وظیفه به تاخیر انداختن درک ساختمان به وسیله مخاطبان موزه را دارند. راه ها و مسیرهای پیاده متعدد به داخل و اطراف ساختمان، بازتماشامایندگان را به مشاهده معماری از زوایای مختلف با پرسپکتیوهای غنی دعوت می نماید.

آندو اعتقاد خود مبنی بر نقش راهنمایی نمایندگی معماری در راه و رسم زندگی مردم را در این اثر نشان می دهد و علاقه مندی خود را به نوعی از معماری، که به مردم القا می نماید، از منابع خودشان برای حرکت به آینده استفاده نمایند با ایجاد مسیرها و فضاهای ارتباطی متعدد در طرح هایش نشان می دهد.

از درون به بیرون بنا لایه های فضایی متعددی را می توان شناسایی کرد. ابتدا فضاهای نمایش و گالری که لابلای دیوارهای بتنی شکل می گیرند و سپس فضایی حد فاصل گالری ها و جداره شفاف و شیشه ای بنا، فضاهای بینابینی گاه با پله و گاه با فضایی متشکل از دیوارهای کاملا شیشه ای برای تماشا استخر و منظره ها دوردست پر شده است.

این ساختمان از بتون، آهن، آلومینیوم، شیشه و گرانیک ساخته شده است. در اطراف آن یک دریاچه مصنوعی وجود دارد. درختان و صخره های زیبا اطراف موزه نمونه ای از سبک معماری آندو است. این موزه به علت طراحی ساده و بی پیرایه به عنوان یک کار هنری مدرن محسوب می گردد.

در نهایت نیز محدود ه ای ورای دیوارهای شیشه ای وجود دارد. این فضا شامل سقفی کنسول شده است که از تابش مستقیم اشعه خورشید بر کارهای هنری جلوگیری می نماید. پشت بام های بتونی در قالبی یکپارچه پنجره های شیروانی را پشتیبانی نموده که نور طبیعی فراهم می آورد.

شیشه و آب در توافق با هم هستند؛ درست زمانی که دریاچه آرام فضاها و در سوی دیگر شیشه آب را نشان می دهد. استفاده از شیشه، به لحاظ فیزیکی نوعی مانع و حصار به وجود می آورد، اما به لحاظ تصویری هیچ گونه مرزی بین بیرون و داخل وجود ندارد. بعلاوه این نور است که موجب می گردد آب به وسیله شیشه دیده شده و مرز آن از بین رود. استفاده از بتون به احساس تادئو آندو در سطح ها و لبه ها اشاره دارد.

5 المان Y شکل به بلندی 40 فوت ورقه های روی آن را پشتیبانی می نماید و نشانه یک حوزه هستند. این المان ها، کنسول بزرگ را نگه می دارند و از سوی دیگر ریشه در آبی دارند که تا مجاورت جداره شیشه ای ساختمان پیش می رود. این ها همگی تمهیداتی هستند که آندو به واسطه آن توانسته این موزه را بر خلاف بسیاری از موزه های صلب و نفوذناپذیر، در پوشش شیشه ای شفافی قرار دهد.

گالری ها منابع نوری متعدد و ارتفاعات متنوعی دارند که گاه تمام ارتفاع بنا و گاه نیمی از آن را شامل می گردد. سطوح مسطح و گاه منحنی نور را کنترل می نماید و فضاهای داخلی را به گونه ای شکل می دهد که یادآور موزه هنری کیمبل است.

آثار متعدد بسیار باارزشی در این موزه وجود دارد که در دیگر موزه های هنر آمریکا کمتر به چشم می خورد.

نور تابیده شده از بنا و انعکاس بنا در استخر، هنگام تاریکی شب، تداعی نماینده چراغ های بزرگ نورانی است.

لبه های تعیین تا حدی که مواد اجازه این کار را می دهند، دیوارهای مسطح بزرگ ساختار پایه ساختمان را به ما نشان می دهد. در مقایسه با محیط طبیعی که در معماری اش احاطه شده، دو عنصر آن را پویاتر نموده است. موزه هنری فورت ورث بالاترین و ظریف ترین تاکید را روی مرزهای آن با استفاده از مواد جهت ایجاد معماری تا حد استخر اطراف آن نشان می دهد. نور بعلاوه در طراحی موزه با تاکید بر نور طبیعی پراکنده و همین طور منعکس شده نکته ای کلیدی است.

آندو می گوید:

همیشه سعی نموده ام میان فرم های ثابت و روش ترکیبی زندگی مردم ارتباط ویژه ای برقرار کنم تا در فضایی که در اختیارشان گذاشته می گردد و فضای اجتماعی تعامل ایجاد گردد. تکیه گاه اصلی من در انتخاب راهکار مناسب این مسائل فقط معماری مستقل من از هر گونه ضوابط است. نظر شخصی من درباره مفهوم زندگی، به عنوان یک ژاپنی به طرح های من جهت می دهد.

هنگام ورود مخاطب به فضا، آنچه برایش چشم گیر است تصویر موزه و انعکاس آن روی آب است و در واقع تاکید بر ارتباط همیشگی انسان و طبیعت است که از مدخل معماری ظهور می یابد. بعلاوه موزه در شب چنان می درخشد که همه عناصر موزه دست به دست می دهند تا تمام توجه فرد فقط متوجه موزه رویایی فورت ورث گردد.