شهر باستانی زیر آب و دریاچه هزار جزیره چین، دنیای شگفت انگیز زیر آب - مجله تور مالزی

دریاچه کیاندو، (Qiandao Lake) یا دریاچه هزاران جزیره در ژیژانگ، (Zhejiang) چین و 150 کیلومتری شهر هانگژو، (Hangzhou) واقع شده است. این دریاچه، دریاچه ای مصنوعی است که بعد از ساخت ایستگاه هیدروالکتریک رود زین، (Xin) به وجود آمد.

در سال 1959 میلادی بعد از ساخت مخزن سد، سیلی در منطقه ای به وسعت573 کیلومتر مربع و با حجمی معدل 17/8 کیلومتر مکعب رخ داد. علت نامگذاری این به دریاچه هزار جزیره به این علت است که 1078 جزیره بزرگ و کمتر از هزار جزیره کوچک در آن به وجود آمده است.

دریاچه کیاندو به علت آب تمیزش معروفیت دارد و از آب آن برای فراوری آب معدنی معروف نانگفو اسپرینگ، (Nongfu Spring استفاده می نمایند. این دریاچه سبب به وجود آمدن جنگل های روی آب و جزیره های زیبایی شده است. این منطقه در سال های اخیر به یکی از پربازدیدترین مکان های گردشگری تبدیل شده است که شامل جزیره پرندگان، جزیره مارها، جزیره میمون ها، و جزیره قفل (از نظر شکل جزیره که می توان گفت بزرگترین قفل دنیا است) می گردد.

ولی آن چه که در زیر دریاچه نهفته است، می توان گفت از خود دریاچه با ارزش تر است.

قبل از آنکه در این منطقه سیل رخ دهد، دو شهر باستانی شی چنگ و هی چنگ، (Shi Cheng and He Cheng) در دامنه کوه وو شی، (Wu Shi) قرار داشت. شهر شی چنگ قدمتی بیشتر از 1300 سال (سال 618 تا 907 میلادی) دارد و در زمان سلسله تانگ، (Tang) مرکز سیاسی، مالی و فرهنگی بوده است. شهر هی چنگ قدمتی بیشتر داشته و به وسیله سلسله هان، (Han) مرکز تجارت بوده است (سال 25 تا 200 میلادی).

در سپتامبر سال 1959 میلادی هر دو شهر شی چنگ و هی چنگ به علت تصمیم دولت چین برای احداث ایستگاه هیدروالکتریک نو برای تامین آب شرب شهر هانگژو به زیر آب فرورفتند. همراه با این دو شهر باستانی، 27 شهر، 1377 روستا و بیشتر از 50000 هکتار زمین زراعی و هزاران منزل مسکونی به زیر آب فرورفتند. حدود 290000 نفر بی خانمان شدند. بی توجهی دولت برای مراقبت و نگهداری از این دو شهر تاریخی بسیار شوکه نماینده بود.

دو شهر هی چنگ و شی چنگ به مدت 40 سال فراموش شدند تا عاقبت در سال 2001 به وسیله یکی از کارمندان صنعت گردشگری در چین به نام کویی فنگ، (Qiu Feng) که در پی روشی برای برپایی مکان تفریحی در دریاچه کیاندو بود، کشف شدند. او به استفاده از این دو شهر مستغرق فکر می کرد و از غواصان خواست تا به زیر آب رفته و نگاهی به بازمانده های این حادثه تلخ بیاندازند.

در 18 سپتامبر سال 2001 برای اولین بار غواصان بازمانده های شهر را در زیر آب کشف کردند. کویی در مصاحبه ای گفت :

ما بسیار خوش شانس بودیم که غواصان بلافاصله شهر را زیر آب یافتند. آن ها آجری برای اثبات چیزی که زیر آب یافته بودند، همراه خود آورده بودند.

کویی به سرعت یافته خود را به دولت محلی خبر داد. بعد از جستجوی بیشتر، کل شهر مستغرق بعد از قرن ها کشف شد. حتی تیر ها و پله های چوبی به جای مانده بودند.

در سال 2005، اداره گردشگری محلی سه شهر باستانی دیگر را زیر آب کشف کرد. در هفتم ژانویه سال 2011 میلادی، از نظر تاریخی مورد آنالیز بیشتر قرار گرفتند. در همان ماه، مجله نشنال جئوگرافی، (National Geography magazine) چینی، عکس هایی از شهر زیر آب منتشر کرد. دولت محلی به این مسئله علاقه مند شده بود ولی مسئله ای وجود داشت که چگونه از این شهرهای مستغرق مراقبت و نگهداری نمایند.

برخی پیشنهاد دادند که دیواری محافظ اطراف شهر بسازند و آب را به خارج از آن پمپ نمایند. این روش هزینه زیادی را در پی داشت و احتمال اینکه دیوارها قادر به تحمل فشار نباشند وجود داشت.

پیشنهاد شد که شهرهای مسغرق برای بازدید عموم آماده گردد. زیردریایی با ارتفاع 23/6 متر و طول 3/8 متر و 48 صندلی با هزینه 240 میلیارد ریال ساخته شد ولی بعد از اتمام زیردریایی در سال 2004 هیچ گاه از آن استفاده نشد. مقامات محلی گفتند که استفاده از زیردریایی در این منطقه خلاف قانون است. اگر مشکل قانونی این موضوع حل می شد، باز هم مشکل تشکیل موج های حاصل از حرکت زیردریایی و آسیب به آثار باستانی وجود داشت.

برخی از متخصصان به علت محدودیت های تکنولوژی اعتقاد دارند که نباید کاری انجام داد، چون هر اقدامی ممکن است به خرابی بیشتر آثار باستانی منجر گردد. فنگ مینگا، (Fang Minghua) رئیس سابق حفاظت از میراث فرهنگی چین می گوید:

قبل از استفاده از آثار باستانی باید از آنها حفاظت کنیم. تکنولوژی عصر حاضر این امکان را برای ما میسر نمی نماید.

فنگ در اثبات حرف خودش اضافه نمود:

دو تیر چوبی که غواصان از شهر باستانی زیر آب آورده بودند، بعد از قرار گرفتن در معرض هوا به تدریج پوسیده شدند. آب از قطعات چوبی حفاظت می نماید ولی قرارگیری در معرض هوا سرعت پوسیدگی آنها را افزایش می دهد. دیوارهای چوبی شهر زیر آب بسیار شنماینده هستند و امکان دارد در اثر تغییرات جریان های آبی شکسته شوند به همین علت ماهیگیری، قایقرانی و حفاری در مجاورت این منطقه باید ممنوع اعلام گردد.

در سرانجام سال 2002 میلادی، آزمایشگاه علوم مکانیک چین، ساخت تونل ارشمیدس را که به تونل معلق معروف است، پیشنهاد داد. اجرای این پروژه بسیار سخت است. در حال حاضر هفت کشور در دنیا که شامل نروژ، سوئیس، برزیل، ژاپن و انگلیس هستند بر روی این پروژه مطالعه می نمایند. اگر این پروژه با موفقیت انجام گردد، این اولین تونل ارشمیدس حقیقی در دنیا خواهد بود.