علائم برونشیت و درمان آن - مجله تور مالزی

مترجم: رزیتا ملکی زاده

منبع:راسخون

برونشیت عارضه ای است که در اثر عفونتهای ویروسی یا باکتریایی دستگاه تنفسی و یا تحریک و سوزش مداوم لوله های نایژه ای ایجاد می شود. در این مقاله خلاصه ای از علائم آن آورده شده است.

برونشیت یک بیماری تنفسی است که با التهاب غشاء مخاطی لوله های برونش یا نایژه ای (در ریه ها) تعیین می شود. از آنجا که غشاء ملتهب، متورم و ضخیم می شود، راه های هوایی کوچک، تنگ تر شده در نتیجه موجب بروز سرفه های متمادی همراه با تنگی نفس و خلط می شود. برونشیت می تواند به دو نوع حاد و مزمن تقسیم بندی شود. در حالی که برونشیت حاد به مدت بیش از چند هفته به طول نمی انجامد؛ برونشیت مزمن به طور مکرر اتفاق افتاده و مدت زمان طولانی تری به طول می انجامد. چنانچه فرد مبتلا به آسم دچار برونشیت شود، این عارضه را برونشیت آسمی گویند.

علائم

برونشیت حاد عموماً در اثر ابتلا به سرماخوردگی معمولی و سایر بیماریهای دستگاه تنفسی بروز می نماید. بنابراین علائم اولیه برونشیت ممکن است، آبریزش بینی، گلو درد، درد عضلانی و خستگی عمومی را شامل شود. آغاز واقعی این بیماری با سرفه خشک تعیین می شود. همانطور که شرایط بدتر می شود، سرفه ممکن است همراه با خلط گشته که می تواند به رنگ سفید، یا سبز مایل به زرد باشد. گاهی اوقات خلط ممکن است اثر خفیفی از خون هم در خود داشته باشد. در برونشیت شدید، تب خفیف و لرز هم ممکن است ایجاد شود. تب بالا می تواند علامت برونشیتی باشد که ناشی از آنفولانزا است.

برونشیت یک شرایط پزشکی است که با سرفه آزار دهنده همراه است که حتی در صورت فروکش کردن سایر علائم، به مدت چند هفته به طول می انجامد. این شرایط در برونشیت حاد رخ می دهد. در برونشیت مزمن سرفه ممکن است به مدت چند ماه به طول انجامد.

سایر علائم برونشیت شامل تنگی نفس، ناراحتی سینه و غیره می شود. این به علت واکنش پذیری بیش از حد راه هوایی است که منجر به تنگ شدن مجاری هوا شده در نتیجه موجب بروز اختلال در جریان طبیعی هوا به درون و بیرون ریه ها می شود. چنین واکنش پذیری بیش از حد راه هوایی می تواند بعلاوه بوسیله محرکهایی مانند گرد و غبار و دود، هوای سرد، دود تنباکو، و رایحه های قوی ایجاد شود.

علائم کلاسیک برونشیت به طور خلاصه عبارتند از:

سرفه خشک و کوتاه و زیاد، که اغلب با خلط همراه است

تنگی نفس، همراه با خس خس سینه.

خستگی عمومی، از دست دادن انرژی و تب

درمان

برونشیت معمولاً، ناشی از عفونتهای ویروسی بوده، و بنابراین آنتی بیوتیکها جهت درمان این عارضه مؤثر واقع نمی شوند. از اینرو، درمان ابتدایی کنترل مناسب علائم را شامل می شود. بیمار بایستی به قدر کافی استراحت کرده، اندازه زیادی مایعات مصرف کرده و از محرکهایی مانند دود و بخارات اجتناب کند. اسپری های برونکودیلاتور، ضد سرفه و تب بر (در صورت وجود تب) اغلب برای درمان علائم تجویز می شوند. اگر بیماری به وسیله یک عفونت باکتریایی ایجاد شده باشد، آنتی بیوتیکها جهت درمان آن مورد استفاده قرار می گیرند. آنتی بیوتیک بعلاوه ممکن است برای افرادی که مبتلا به برونشیت مزمن می باشند و افراد سیگاری تجویز شده تا خطر انواع جدی عفونتهای ثانویه را پایین آورند. داروهای آسم و اسپری های گشاد کننده برونش جهت درمان برونشیت در بیماران مبتلا به آسم مورد استفاده قرار می گیرند.

بهتر است که از داروهای ضد سرفه استفاده نشود به این علت که سرفه به بیرون آوردن خلط و از بین بردن محرکها از مجاری هوایی و ریه ها یاری می نماید. با این حال، سرفه بی وقفه در طول شب می تواند آزار دهنده بوده و از اینرو نمی توان به طور کامل از مصرف چنین داروهایی خودداری کرد. بعلاوه توصیه می شود که در برابر ذات الریه خود را واکسینه کرده و واکسن سالیانه آنفولانزا را پس از مشورت با پزشک تزریق نمایید.

سلب مسئولیت: اطلاعات ارائه شده در این مقاله صرفاً جنبه آموزشی داشته و نبایستی به منظور جایگزین توصیه های پزشک متخصص در نظر گرفته شود. مراجعه به پزشک خود بی خطرترین راه تشخیص و درمان هرگونه بیماری است.

منبع: راسخون