رمزگشایی از اتاق حوادث، مخاطبین بولتون را بشناسیم! - مجله تور مالزی

در اتاق حوادث جان بولتون مشاور امنیت ملی سابق و خائن دروغ پرداز فعلی (آنطور که دولت واشنگتن لقبش می دهد)، باب دل هر مخاطبی قصه و حکایت وجود دارد؛ از رفاقت ترامپ با بوریس جانسون نخست وزیر انگلیس گرفته تا بدگویی از امانوئل ماکرون رئیس جمهور فرانسه به ویژه آنجا که می گوید دستش را به هرچه بزند؛ به گند می کشد.

در این کتاب عبارت هایی چون ترامپ فاقد بینش و راهبرد سیاسی است، ترامپ دمدمی مزاج است، ترامپ فقط دنبال انتخاب مجدد است به دفعات تکرار می شو تا شرحی باشد از دلیل هرج و مرج رایج در اتاقی که قصه های بولتون در آن اتفاق می افتد و بدون شک همان اتاق بیضی یا دفتر کار ترامپ است.

شکایت کاخ سفید از کلاغ قصه گوی اتاق حوادث و کوشش دولت ترامپ برای خارج کردن کتاب از بازار نشر، مصاحبه های پی در پی بولتون با رسانه های مختلف که با روایت گزیده هایی از کتاب همراه است و کینه ای که به دلیل اخراج و کنار گذاشته شدن از چرخه قدرت به دل گرفته، این باور را در مخاطب تقویت می نماید که وی فقط یک خیال در سر دارد: ترامپ برای بار دوم رئیس جمهور آمریکا نگردد.

اکنون باید دید این باور تا چه حد درست است و آیا بولتون -مردی که خود را یک جمهوریخواه دوآتشه می داند- واقعاً راضی به واگذاری کاخ سفید به جو بایدن دموکرات می گردد؟

در این جا خالی از لطف نیست که یادی هم از نخستین واکنش مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا به انتشار کتاب بولتون، کنیم. رئیس دستگاه دیپلماسی ترامپ مطالب این کتاب را آمیزه ای از راست و دروغ عنوان و به کنایه گفته بود من هم در همان اتاق بودم.

صادقانه بگوییم که قرار نیست تئوری توطئه بچینیم اما سوال این است که از نظر پمپئو کدام بخش های کتاب بولتون حقیقت دارد و این حقایق چه جایی در ذهن مخاطب آمریکایی باز خواهد نمود؟

پس، چه بهتر که در پاسخ به چند نمونه از اظهارات تأمل برانگیز بولتون و تناقضاتی که در دل آن وجود دارد؛ اشاره کنیم.

حمایت بولتون از بایدن؛ از شایعه تا تکذیب

خبر حمایت بولتون از بایدن خواب آلود مثل بمب صدا کرد. یعنی ترامپ آنقدر بد است که سگ وفادار حزب جمهویخواه تن به پیروزی یک دموکرات در رقابت ریاست جمهوری 2020 بدهد؟ چنانچه این شایعه ساعتی بعد توسط خود بولتون تکذیب نشده بود؛ درجه محبوبیت بایدن در افکار عمومی چه قدر بالا می رفت؟

اما بیش از شایعه و تکذیب آن، مسئله قابل تأمل نحوه پاسخگویی بولتون است وقتی که می گوید: به ترامپ رأی نمی دهم اما مسلماً رأیم را به سبد بایدن هم نخواهم انداخت.

اکنون باید دید مخاطب این پاسخ چه کسی است؟ رأی دهندگان دموکرات، رأی دهندگان جمهوریخواه یا رأی دهندگان مردد یا خاکستری که به هیچ یک از دو حزب حاکم تعلق ندارند و تا روزهای انتهای فصل انتخابات نمی دانند رأی خود را به سبد کدام نامزد بیندازند؟

تعجبی ندارد اگر بگوییم پاسخ صحیح گزینه سوم است. البته که ترامپ هیچ گاه ادعایی برای جلب آرا رأی دهندگان مردد نداشته اما این به معنای آن نیست که برای سرکوب کردن حضور آنها در انتخابات کوشش نخواهد نمود.

فراموش نکنیم که هر چند اندک، اما میزان آرا رأی دهندگان مردد است که مرز پیروزی و شکست یک نامزد انتخاباتی را معین می نماید.

با این اوصاف (اگر نگوییم به نفع ترامپ)، آیا نمی توان گفت که بولتون می کوشد سطح مشارکت رای دهندگان مردد را به ضرر بایدن کاهش دهد؟

مخاطب آن سوی میز؛ ترامپ مرد مذاکره است!

بولتون می گوید ترامپ به دنبال رسیدن به هر نوع توافقی است و بیش از هر چیز، منظورش توافق با کره شاقتصادی و به ویژه ایران است. حتی جایی در خاطراتش از کوشش برای منصرف کردن ترامپ برای ملاقات با محمد جواد ظریف وزیر خارجه ایران سخن می گوید زیرا این نگرانی وجود داشته که ایرانی ها در مذاکرات احتاقتصادی خیلی بهتر از ترامپ عمل نمایند.

جایی هم در مصاحبه با فاکس نیوز می گوید: ترامپ در کارزار فشار حداکثری علیه ایران سست شده بود. ما قطعاً فشار بی حد و اندازه ای را علیه ایران اعمال کردیم اما در انتها دوه کاری من، ترامپ هنوز هم به دنبال توافق با ایران و ملاقات با مقامات این کشور بود. سیگنال های متناقض ترامپ اگر نگوییم غیرممکن، دستکم باعث شد آن تغییری که انتظار داشتیم در تهران رخ دهد، بسیار بسیار سخت کرد.

اکنون مخاطب او کیست؟ آیا بولتون به دنبال آن نیست که از ترامپ چهره ای جنگ گریز خلق کند که در نهایت هرکسی (ولو به بهای متفاوت) می تواند با او وارد مذاکره گردد؟ از سوی دیگر، اظهارات بولتون، به طور ضمنی تائیدی بر این ادعا است که اطراف ترامپ را مشتی مشاور بدخواه گرفته اند که اجازه نمی دهند او با گوش دادن به ندای قلب خود، در جهت صحیح گام بردارد.

آنجا که بولتون می گوید تیر آخر که به خروج من از دولت ترامپ منجر شد، تصمیم او برای دعوت از رهبران طالبان برای حضور در کمپ دیوید بود؛ باز هم به طور ضمنی به گرایش رئیس جمهور آمریکا برای انتها دادن به مناقشات و اهل معامله بودن او اشاره می نماید- پیامی که برای مخاطب آن سوی میز مذاکره پر معنا خواهد بود.

کشاورز آمریکایی؛ ترامپ هوایت را دارد!

بولتون می گوید ترامپ از چین خواست به انتخاب مجدد او یاری کند؛ او بی آنکه امیدی داشته باشد از ژاپنی ها خواست میان واشنگتن-تهران وساطت نمایند. اینها جنبه های به زعم وی منفی سیاست خارجی رئیس جمهور دمدمی مزاج آمریکا است و برای آنهایی که می خواهند فرضیه خیانت بولتون به حزب جمهوریخواه را دنبال نمایند؛ ادله ای برای اثبات ادعا. حتی از چشم انداز پمپئو وزیر خارجه آمریکا، این می تواند نیمه دروغین اظهارات بولتون باشد. با این حساب، پس نیمه درست و صادقانه روایت او کدام است و مخاطبش کیست؟

اکنون بیاید در پازل اظهارات بولتون، از جادوی جملات تکمیلی استفاده کنیم. به این ترتیب، جمله نخست می گردد: ترامپ از چین خواست (با خرید محصولات کشاورزی از آمریکا) به انتخاب مجدد او یاری کند.

جمله دوم هم می گردد: او بی آنکه امیدی داشته باشد از ژاپنی ها خواست میان واشنگتن-تهران وساطت نمایند؛ اما پس از بازگشت آبه شینزو نخست وزیر ژاپن از ایران، در مصاحبهیی تلفنی، ضمن دلداری از بابت شکست در این مأموریت دیپماتیک، به او یادآوری کرد (مسئله مهمتر برای من آن است که ژاپنی ها محصولات کشاورزی بیشتری از آمریکا بخرند) و چه بهتر که این کار زودتر انجام گردد.

بله، اینجا هم قصه های کتاب بولتون مخاطب خاص دارد که کشاورزان آمریکایی هستند- همان هایی که باید از مزرعه تا کاخ سفید؛ سبد انتخاباتی ترامپ را پر نمایند.

ترامپ بخش عظیمی از کاخ نشینی خود را مدیون آرای ایالات کشاورزنشین است - ایالت های کلیدی مانند آیوا، میشیگان، اوهایو و ویسکانسین که با انتخاب سرنوشت ساز خود، پیروزی 2016 را برای او رقم زدند.

این ایالات 2 ویژگی شاخص دارند: نخست آنکه خاکستری (Swing states) هستند و معمولاً معین نیست که تا دقیقه 90 به کدام یک از نامزدهای جمهوریخواه یا دموکرات رأی می دهند و دیگر آنکه تولیدنمایندگان اصلی دانه های سویا به عنوان اصلی ترین محصول صادراتی آمریکا تلقی می شوند.

برای همین بود که وی در 2018، یاری اقتصادی به ارزش 12 میلیارد دلار به بخش کشاورزی اختصاص داد و مجدداً در 2019 از برنامه خود برای اختصاص بسته اقتصادی دیگری به ارزش 15 میلیارد دلار اطلاع داد.

ترامپ همچنین تدابیری اندیشید که بخش کشاورزی از راه هایی مانند دریافت یاری نقدی و فروش مازاد محصول به دولت، تقویت گردد.

خسارت ناشی از جنگ تجاری بر بخش کشاورزی آمریکا چیزی بیش از لاف حاصل از بدبینی است. تا پیش از اقدام ترامپ مبنی بر اعمال تعرفه بر کالاهای چینی، دولت پکن حدود 60 درصد از محصولات کشاورزی آمریکا را خریداری می کرد و اگر او برای به پایان رساندن فاز نخست توافق تجاری با چین اصرار ننموده بود، بسیاری از مزارع آمریکایی با خطر ورشکستگی روبرو می شدند.

بولتون در واقع با اظهارات خود، همزمان به مخاطب خارجی القا می نماید که ترامپ اهل مذاکره است و در عین حال به مخاطب داخلی یعنی کشاورز آمریکایی گوشزد می نماید که برای رئیس جمهور آمریکا اولویت داری.

به این ترتیب مشاور امنیت ملی سابق، باز هم رأی ساکنان شماری از سرنوشت سازترین ایالات آمریکا را راهی سبد انتخاباتی ترامپ می نماید- یعنی همان مردی که آرزو نموده بیش از یک دوره در کاخ سفید دوام نیاورد!

جالب است بدانید وقتی از ترامپ پرسش شد چرا چینی ها را از بابت اتهاماتی که در نوع برخورد با اویغورها مطرح است؛ تحریم نمی کنی؛ در پاسخ گفت: چون وسط توافق تجاری با آنها بودم. همان تعرفه هایی که علیه شان اعمال کردم کفایت می کرد.

در این جا باید گفت شاید در عالم سیاست و هنگام باج گیری احزاب دموکرات و جمهوریخواه از یکدیگر، اتهام های حقوق بشری عاملی معین نماینده باشد اما برای کشاورز آمریکایی فروش محصولاتش اهمیت دارد و با این حساب مردی هم (ترامپ) که به فروش آنها یاری می نماید؛ مهم تلقی می گردد.

نتیجه گیری

بیش از هر چیز باید یادآوری کرد آنچه در این گزارش به آن اشاره شد مبتنی بر فرض است بی آنکه قصدی برای رد فرضیه موازی یعنی خیز سگ شکاری سابق برای گاز دریافت دست مستأجر کاخ سفید وجود داشته باشد. با این همه، با توجه به ادعای بولتون مبنی بر جانفشانی برای حزب جمهوریخواه و اعتباری که برای کارنامه حرفه ای خود قائل است؛ نمی توان اهمیت مخاطب شناسی در روایت کتاب اتاق حوادث را نادیده گرفت. اما در نهایت، گذر زمان و نتیجه آرا انتخابات 2020 آمریکا است که میزان درستی / نادرستی هر یک از فرضیه های موجود را معین خواهد نمود.

در این بین، پیدا کردن آنچه به زعم پمپئو حقایق نصف و نیمه تلقی می گردد و مخاطبی که باید چشم و گوشش را به روی این به اصطلاح حقایق باز کند؛ یکی از چالش هایی است که کتاب جنجالی بولتون پیش روی ما می گذارد.